Wspinaczka sportowa

Komunikat organizacyjny – wspinaczka sportowa

Olimpijska dyscyplina sportowa od igrzysk olimpijskich Tokio 2020. Pierwsze mistrzostwa świata we wspinaczce sportowej zorganizowano w 1991 r. we Frankfurcie.

Rozróżnia się następujące konkurencje (osobno dla kobiet i mężczyzn)
• bouldering
konkurencja rozgrywana na 4,5-metrowej wysokości ścianach, na których zabezpieczeniem jest ułożony pod nimi materac. Zawodnicy mają do pokonania 3–5 boulderów. Problemy wymagają często gimnastycznych ruchów lub użycia siły maksymalnej. Problemy mają ściśle określony sposób startu, wyznaczony chwyt punktowany (zona) oraz chwyt końcowy (top). Klasyfikacja odbywa się na podstawie liczby osiągniętych chwytów końcowych (topów) oraz chwytów punktowanych (zone). Dodatkowym czynnikiem jest liczba prób, jaką zawodnik musiał podjąć, by osiągnąć zonę lub top. Obowiązuje limit czasu na pokonanie każdego boulderu.

• prowadzenie
konkurencja jest rozgrywana na ok. 15-metrowej ścianie. Zawodnicy mają do pokonania drogę składającą się z kilkudziesięciu ruchów. Zawodnik jest asekurowany od dołu liną, którą wpina podczas wspinaczki do kolejnych przelotów (punkty asekuracyjne wyposażone w karabinki). Ominięcie przelotu, wyjście ponad niego stopami, oznacza dyskwalifikację. Wygrywa zawodnik, który osiągnie najwyższy punkt na drodze. W przypadku tego samego rezultatu, dodatkowym kryterium jest czas wspinaczki. Obowiązuje także limit czasu na pokonanie całości drogi.

• wspinaczka na szybkość
w tej konkurencji podstawowym kryterium jest czas pokonania drogi. Zawody rozgrywane są na standardowej ścianie, na której biegną dwie identyczne drogi. Pojedyncza linia składa się z 20 chwytów i 11 stopni, zawsze ułożonych identycznie. 15-metrowa ściana jest wychylona o 5° od pionu. Asekurację liną od góry zapewnia automatyczny, certyfikowany system.

• wspinaczka łączna – składa się z 3 powyższych konkurencji.

Bytom to jedno z najstarszych miast historycznego Górnego Śląska. Był siedzibą książąt piastowskich Księstwa Bytomskiego. 7 kwietnia 1348 Bytom wraz z całym Śląskiem został formalnie włączony do I Rzeszy Niemieckiej, której częścią był do 1806 roku. Od 1526 r. własność dynastii Hohenzollernów, a od 1623 r. – rodu Donnersmarcków jako Wolne Państwo Stanowe. W latach 1742–1945 miasto znajdowało się w granicach Prus oraz Niemiec, pełniąc istotną rolę jako ośrodek gospodarczy i administracyjny lokalnego zagłębia przemysłowego.

Bytom położony jest w wododziale Wisły i Odry. Większa część terytorium miasta leży w dorzeczu Odry i odwadniana jest przez Bytomkę oraz Potok Rokitnicki będący jej dopływem. Reszta miasta oddaje wody do Szarlejki i Brynicy.Na terenie miasta znajduje się kilkadziesiąt stawów, utworzonych głównie w wyrobiskach i zapadliskach. Kilkanaście z nich znajduje się na terenie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego „Żabie Doły”.