KOMUNIKAT
Kolarstwo torowe – odmiana kolarstwa polegająca na ściganiu się na specjalnie do tego zbudowanych torach. Tory, zwane też czasem welodromami, na których uprawia się ten sport, mają kształt zbliżony do bieżni lekkoatletycznych, na łukach są jednak mocno pochylone, aby można było na nich utrzymywać stałą prędkość.
W ramach kolarstwa torowego prowadzi się konkurencje olimpijskie dla kobiet
i mężczyzn (IO 2024), do których obecnie należą:
• sprint – zwany także sprintem klasycznym. Rozgrywany jest w formie eliminacji między dwoma zawodnikami. Zwycięzca przechodzi do kolejnego etapu, a przegrany odpada z rywalizacji. Zawodnicy startują ze startu lotnego, a czas w jakim pokonają dystans nie ma znaczenia. Liczy się tu przede wszystkim taktyka i umiejętność szybkiego rozwinięcia prędkości i utrzymania jej na odcinku maksymalnie kilkuset metrów. Dystans całego wyścigu to jedynie 2–3 okrążenia. Często obserwowanym zjawiskiem jest powolne pokonywanie pierwszej części dystansu,
• sprint drużynowy – odbywa się ze startu zatrzymanego. Trzech zawodników pokonuje trzy okrążenia, a każdy z nich musi prowadzić przez jedno okrążenie. Ważne są tutaj przede wszystkim skuteczne zmiany, zbliżony poziomem zespół oraz wytrzymałość,
• keirin – niezwykle widowiskowa konkurencja, w której udział bierze motocykl zwany derną. 4 do 9 kolarzy biorących udział w biegu rozpędzanych jest przez dernistę do prędkości około 50km/h. W tym czasie kolarze nie mogą wyprzedzić motocyklisty. Na około trzy okrążenia przed metą motocykl zjeżdża. Zwycięża ten, który pierwszy przekroczy linię mety,
• drużynowy wyścig na dochodzenie – odbywa się na dystansie 3 km dla kobiet i 4 km dla mężczyzn. Zawodnicy startują po przeciwnych stronach toru, a wygrywa ten, który dogoni rywala lub pokona szybciej określony w regulaminie dystans,
• omnium – można porównać do wieloboju lekkoatletycznego. Składa się z 4 konkurencji, za które zawodnik otrzymuje punkty. Za pierwsze miejsce jeden punkt, za drugie dwa, itd. Zawodnik z najmniejszą liczbą punktów wygrywa. Jeśli dwóch zawodników ma tyle samo punktów wygrywa ten z lepszym łącznym czasem konkurencji czasowych,
• madison – zwany jest również wyścigiem amerykańskim, a jego nazwa pochodzi od słynnej nowojorskiej hali Madison Square Garden, gdzie po raz pierwszy rozegrano ten wyścig. W wyścigu biorą udział dwuosobowe zespoły, ale tak naprawdę jednocześnie tylko jeden kolarz się ściga, a drugi w tym czasie odpoczywa. Zmiany dokonywane są poprzez widowiskowe wypchnięcie drugiego zawodnika. Kolarz, który schodzi ze zmiany łapie swojego kolegę lub koleżankę za rękę i wypycha do przodu. Mężczyźni pokonują dystans 50 km, a kobiety 30 km. Podobnie jak w wyścigu punktowym występują lotne premie i możliwość zdublowania peletonu, które są ekstra punktowane1.
Pierwszy medal olimpijski dla Polski zdobyli kolarze torowi w Paryżu w 1924 r. w wyścigu drużynowym na dochodzenie. Byli to Józef Lange, Jan Łazarski, Tomasz Stankiewicz, Franciszek Szymczyk. Torowcy dołożyli jeszcze dwa brązowe medale, zdobyli je Janusz Kierzkowski w wyścigu na jeden kilometr w Meksyku (1968) i tandem Andrzej Bek, Benedykt Kocot w Monachium (1972).
