Gra zespołowa, której celem jest wstrzelenie piłki za pomocą laski hokejowej do bramki przeciwnika. Drużyna liczy 11 zawodników, w tym bramkarz. Mecz odbywa się na boisku o kształcie prostokątnym o wymiarach 91,40 m długości i 55 m szerokości. Mecz składa się z dwóch 35-minutowych połów i 5-minutowej przerwy. Gol jest zdobyty, jeśli piłka została zagrana przez zawodnika drużyny atakującej w półkolu strzałowym i nie opuściwszy wcześniej półkola strzałowego, przekroczyła całkowicie linię bramkową poniżej poprzeczki bramki. Zawodnicy nie mogą zagrywać piłki drugą stroną laski. Niedozwolone jest uderzanie, haczenie i podbijanie przeciwnika oraz zastawianie mu drogi do piłki.
Hokej na trawie mężczyzn debiutował na igrzyskach olimpijskich w Londynie 1908 r. i od igrzysk w 1920 r. w Antwerpii jest regularnie w programie olimpijskim. Kobiety dołączyły do igrzysk w 1980 r. w Moskwie.
Pierwsze przepisy hokeja na trawie sformułowano w 1875 r. w Anglii, w 1886 r. utworzono pierwszy Związek Hokejowy, do którego przystąpiły Irlandia, Szkocja i Walia. W Polsce pierwszą sekcję utworzono we Lwowie w 1907 r. Od 1928 r. rozwijał się w Poznaniu i Gnieźnie.
Polska męska reprezentacja uczestniczyła w igrzyskach sześciokrotnie, najwyżej sklasyfikowana była w Moskwie na czwartym miejscu. Kobieca reprezentacja wystąpiła w igrzyskach tylko w Moskwie, gdzie zajęła szóste miejsce.
Gąsawa ze względu na swoje położenie geograficzne na „Szlaku Piastowskim” dysponuje wieloma zasobami przyrodniczymi i antropogenicznymi stwarzającymi bardzo dobre warunki do rozwoju funkcji turystycznej. Miejscowość ta zapisała się na kartach historii jako miejsce zjazdu książąt piastowskich w 1227 r. W miejscowości znajduje się unikatowy zabytek – drewniany kościół pw. św. Mikołaja z XVII w., a w położonym nieopodal Marcinkowie Górnym stoi pomnik Leszka Białego, jest tam także zabytkowy dwór.
